ด้วงพรม (Carpet Beetle): แมลงศัตรูพรม เสื้อผ้า และของแห้งในบ้าน | กีฏวิทยาแมลง
ด้วงพรม (Carpet Beetle)
ศัตรูตัวจิ๋วในบ้านที่กัดกินพรม ผ้า และผลิตภัณฑ์จากสัตว์เงียบ ๆ
คุณเคยสงสัยไหมว่า ทำไมเสื้อผ้าที่เก็บไว้ในตู้ พรมราคาแพง หรือแม้แต่ปลาหมึกแห้งในครัว กลับมีรูเล็ก ๆ หรือเส้นใยขาดหลุดลุ่ยโดยไม่มีร่องรอยของหนูหรือมด? คำตอบอาจอยู่ที่แมลงตัวจิ๋วที่ชื่อว่า "ด้วงพรม" หรือ Carpet Beetle นั่นเอง แม้จะมีขนาดเพียง 3 มม. แต่มันสามารถสร้างความเสียหายได้มหาศาลในบ้าน พิพิธภัณฑ์ ร้านค้า ไปจนถึงโรงงานอาหารแห้ง!
รู้จักด้วงพรม (Attagenus fasciatus)
- ชื่อสามัญ: Carpet beetle
- ชื่อวิทยาศาสตร์:Attagenus fasciatus
- วงศ์: Dermestidae
- อันดับ: Coleoptera
ลักษณะเด่น:
- ขนาดเล็ก: ประมาณ 3 มม.
- ลำตัวสีน้ำตาลเข้ม มีลายเหลืองอ่อนที่ปีก
- ปีกคู่หน้าคลุมถึงท้อง ปลายปีกมีลักษณะเป็นหนาม
- หนวดและขามีสีเหลือง ขนปกคลุมทั่วลำตัว
- ส่วนอกสีดำ ขอบอกมีสีขาว ด้านท้องมีขนขาวและดำแต้มสลับ
วงจรชีวิต: เติบโตเร็ว ขยายพันธุ์ไว
ด้วงพรมมีวงจรชีวิตแบบ Complete Metamorphosis หรือแปลงร่างสมบูรณ์ 4 ระยะ ใช้เวลาราว 30 วันต่อรอบ:
- ไข่ (4–5 วัน): ไข่สีขาวนวล วางใกล้แหล่งอาหาร
- ตัวอ่อน (20–40 วัน): ขนแน่น ตัวสีน้ำตาลเข้ม
- ดักแด้ (5–7 วัน): แปลงร่างในมุมอับ
- ตัวเต็มวัย: อายุเฉลี่ย 6 เดือน และสามารถวางไข่ซ้ำในพื้นที่เดิม
แหล่งอาหารของด้วงพรม
ตัวอ่อนชอบกัดกินสิ่งของที่มีโปรตีนจากสัตว์หรือเส้นใยธรรมชาติ เช่น:
- พรม, ผ้าขนสัตว์, เสื้อผ้า, ผ้าไหม
- ปลาแห้ง, ปลาเค็ม, กุ้งแห้ง, ปลาหมึกแห้ง, เบคอน, แฮม, กระดูกป่น
- เครื่องหนัง, หนังสัตว์, เขาสัตว์, ขนนก, รังนก
ลักษณะการทำลายและอันตรายที่ต้องรู้
- ตัวเมียวางไข่ในจุดที่ไม่ถูกรบกวน ใกล้หรือบนอาหารที่มันโปรดปราน
- ตัวอ่อนกัดกินช้า ๆ แต่ต่อเนื่อง — สร้าง “รู” หรือ “รอยขาด” ที่เสื้อผ้า พรม หรือหนังสัตว์
- เมื่อถูกรบกวน ตัวอ่อนจะม้วนตัว และขนของมันอาจทำให้บางคน แพ้หรือคัน
- ตัวเต็มวัยชอบแสงและอาจบินออกนอกอาคารเพื่อผสมพันธุ์ แล้วกลับเข้ามาวางไข่ในบ้านอีกครั้ง
- พบระบาดทั่วไปใน บ้านเรือน, พิพิธภัณฑ์, ร้านค้าของแห้ง, โรงงานแปรรูปปลาและเนื้อ
การแพร่กระจาย
- พบได้ทั่วโลก โดยเฉพาะใน เขตอบอุ่น และในพื้นที่เก็บสินค้าที่ อุณหภูมิคงที่และอับชื้น
วิธีป้องกันและควบคุมด้วงพรม
✅ ทำความสะอาดสม่ำเสมอ
- ดูดฝุ่น พรม ผ้าม่าน และเฟอร์นิเจอร์ผ้าบ่อย ๆ
- ตรวจสอบรอยแตกในตู้เก็บของ หรือซอกมุมที่ไม่ค่อยได้ใช้งาน
✅ แยกและทำลายแมลงที่มองเห็นได้
- ด้วงพรมเป็นแมลงขนาดใหญ่พอที่จะมองเห็นด้วยตาเปล่า
- หากพบให้จับแยกและกำจัดทันที เพื่อไม่ให้วางไข่เพิ่ม
✅ ใช้ภาชนะปิดสนิท
- เก็บของแห้ง เช่น ปลาหมึก กุ้งแห้ง หรือเครื่องหนัง ไว้ในภาชนะมิดชิด ป้องกันการรุกล้ำ
✅ รมด้วยโอโซน (Ozone fumigation)
- โอโซนความเข้มข้น 60 ppm นาน 32 ชั่วโมง สามารถฆ่าด้วงพรมได้ 100%
- แม้จะมีผลต่อสีและกลิ่นเล็กน้อย แต่ได้ผลในการควบคุมแมลงอย่างชัดเจน
สรุป
ด้วงพรม อาจดูเล็กและไม่สะดุดตา แต่หากปล่อยไว้โดยไม่ควบคุม อาจสร้างความเสียหายต่อเสื้อผ้า ของแห้ง และผลิตภัณฑ์จากสัตว์อย่างรุนแรง การป้องกันตั้งแต่ต้นทาง เช่น การดูแลความสะอาด และการเก็บรักษาในภาชนะปิดสนิท คือหัวใจของการควบคุมแมลงชนิดนี้ให้หมดไปจากบ้านหรือโรงงานของคุณ
FAQ : 3 คำถามยอดฮิต ของ ด้วงพรม (Carpet Beetle, Attagenus fasciatus)
คำถามที่ 1 ทำไมเสื้อ/พรมมี “รูเล็ก ๆ” ทั้งที่ไม่เห็นตัวแมลง — จะเช็กให้ชัวร์ได้ยังไง?
สัญญาณท็อปฮิตของด้วงพรมคือ
- เศษขนสีน้ำตาลเป็นกระจุก (ขนตัวอ่อนร่วง), ปลอกลอกคราบโปร่ง ๆ, และ ผงฝุ่นใยผ้า ใกล้ตะเข็บ/ขอบพรม ชั้นวางตู้ที่ไม่ค่อยเปิด
- รูถี่เล็ก กระจายบน ผ้าโปรตีน (ขนสัตว์ ไหม ขนแพะ เฟลต์ หนัง) มากกว่าผ้าใยสังเคราะห์
- มักเจอ ตัวอ่อนขนรุงรัง ซ่อนมุมมืด ส่วน ตัวเต็มวัย ชอบบินออกหาแสงใกล้หน้าต่าง
ทดสอบเร็ว: วาง แถบกาวดักแมลง ใต้ขอบพรม/ลิ้นชัก 3–7 วัน แล้วตรวจว่ามีตัวอ่อน/คราบลอกติดหรือไม่
คำถามที่ 2 กำจัดด้วงพรมแบบได้ผลเร็วในบ้าน ต้องทำอะไรบ้าง (ไม่อยากพึ่งสารเคมีก่อน)?
สูตร 24–48 ชม. ที่ได้ผลดี:
- ดูดฝุ่นลึก พรม/ซอกบัว/ใต้โซฟา/ซอกตู้ แล้ว ทิ้งถุงทันที ในถุงสองชั้น
- ซักร้อน ≥60 °C 10 นาทีขึ้นไป หรือ ปั่นอบร้อน สำหรับผ้าที่ทนร้อน
- ของที่ซักร้อนไม่ได้ ให้ แช่แข็ง ≤–18 °C อย่างน้อย 72 ชม. (ฆ่าไข่–ตัวอ่อน)
- แดด/ความร้อนเฉพาะจุด: เป่าลมร้อนตามตะเข็บ–มุมอับของพรม/โซฟาผ้า
- เก็บปิดผนึก (กล่อง/ซิปล็อกสูญญากาศ) สำหรับขนสัตว์/ไหม/เครื่องหนังที่ใช้น้อย
- ปิดจบด้วย ดักกาว + ตรวจซ้ำ ทุกสัปดาห์ 4–6 สัปดาห์ เพื่อเช็กว่าระบาดหยุดแล้ว
เคมีค่อยพิจารณาเมื่อยังพบตัวอ่อนต่อเนื่อง โดยให้มืออาชีพเลือกสูตรเฉพาะจุด ลดผลกระทบต่อผู้อยู่อาศัย
คำถามที่ 3 ด้วงพรมต่างจาก “ผีเสื้อกินผ้า” ยังไง และป้องกันระยะยาวแบบไหนเวิร์กสุด?
1) ต่างกัน: ด้วงพรม (ตัวอ่อนขนฟู) ชอบ โปรตีนจากสัตว์/ของแห้ง (ขนสัตว์ หนัง ปลาแห้ง) และชอบ จุดมืดอับ; ผีเสื้อกินผ้าใช้ใยปกคลุมอาหารมากกว่า2) ทางเข้า: แฝงมากับ ดอกไม้/ของเก่า/ของมือสอง/นกในชายคา แล้ววางไข่ใกล้แหล่งโปรตีน
3) กันยาว ๆ:
- รักษา บ้านให้แห้ง–อากาศถ่ายเท, ทำ ตารางดูดฝุ่นเชิงลึก รายสัปดาห์
- หมุนเวียน/ผึ่งแดด ของที่เก็บนาน ๆ ปีละ 2–4 ครั้ง
- ซีลปิด ของล่อ (ขนสัตว์ ไหม หนัง และของแห้งในครัว)
- อุดรอยแตก/ช่องทางนกทำรัง ลดแหล่งกำเนิด
- ในพิพิธภัณฑ์/ร้านของแห้ง ใช้ IPM: กับดักมอนิเตอร์, ทำความสะอาดเชิงลึก, ควบคุมอุณหภูมิ–ความชื้น, และ แช่แข็งอนุรักษ์ สำหรับชิ้นงานที่เหมาะสม
จำง่าย: สะอาดลึก–ร้อน/เย็นฆ่า–ปิดมิด–มอนิเตอร์ซ้ำ = กันด้วงพรมได้ยาว ๆ.