เพลี้ยจักจั่นสีเขียว: รู้จัก–สังเกต–คุมแบบ IPM ในแปลงข้าว
เพลี้ยจักจั่นสีเขียว (Nephotettix nigropictus) — เร็ว คล่อง บินไกล รู้ทันวงจรแล้วคุมได้ด้วย IPM
ศัตรูข้าวตัวจิ๋วที่หลายแปลงมองข้าม! เพลี้ยจักจั่นสีเขียว เคลื่อนไหวไว บินหนีเร็ว และ บินไกลได้หลายกิโลเมตร จุดแข็งคือเริ่มดูดกินตั้งแต่ระยะต้นกล้า–แตกกอ หากปล่อยยืดเยื้อจะสะสมประชากรและเสี่ยงปัญหาสุขภาพต้นข้าว บทความนี้สรุป ลักษณะจำแนก วงจรชีวิต สัญญาณความเสียหาย และ แผน IPM ใช้ได้จริงในแปลง
จัดหมวดหมู่ (Taxonomy)
- ชื่อสามัญ: green rice leafhopper
- ชื่อวิทยาศาสตร์: Nephotettix nigropictus (Stål)
- อันดับ (Order): Hemiptera
- วงศ์ (Family): Cicadellidae
ลักษณะจำแนกภาคสนาม (Field ID)
สีลำตัว: เขียวอ่อน เงาวาวแต้ม/ลายเด่น:
- มี ขีดดำพาดตามแนวยาวของขอบหน้าผาก ระหว่างตาทั้งสอง
- ปีกยาวคลุมลำตัว กลางปีกมี เส้นสีดำ และ ปลายปีกดำ
- พฤติกรรม: เคลื่อนย้ายรวดเร็ว กระโดด–บินหลบเมื่อถูกรบกวน อยู่ตามใบและกาบใบบริเวณกลางทรงพุ่ม
แยกให้ชัด: “เพลี้ยจักจั่นสีเขียว” vs “เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาล”
ประเด็น | เพลี้ยจักจั่นสีเขียว (Nephotettix) | เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาล (Nilaparvata) |
---|---|---|
สีลำตัว | เขียวอ่อน มีแต้มดำที่หัว/ปีก | น้ำตาลเข้ม |
ตำแหน่งอาศัย | ใบ–กาบใบชั้นกลาง | โคนกอ–โคนต้น |
ความเสียหายเด่น | ใบซีด–แต้มสีซีดจากดูดกิน; เสี่ยงแพร่เชื้อบางชนิด | Hopperburn รุนแรงเมื่อสะสมมาก |
พฤติกรรม | กระโดด–บินหนีไว | ไต่ตามลำต้น หนีเร็วเช่นกัน |
วงจรชีวิต (Life Cycle)
เป็นการเปลี่ยนแปลงแบบไม่สมบูรณ์ (incomplete metamorphosis) : ไข่ → ตัวอ่อน (nymph) → ตัวเต็มวัย
- ไข่: ~7 วัน (วางเป็นกลุ่มในเนื้อใบ/กาบใบ)
- ตัวอ่อน: ~14 วัน ลอกคราบ 4 ครั้ง เคลื่อนที่เก่ง กินน้ำเลี้ยงอย่างต่อเนื่อง
- ตัวเต็มวัย: อายุเฉลี่ย ~10 วัน บินกระจายดี
- วงจรตั้งแต่ไข่ถึงตัวเต็มวัย: โดยมาก ไม่เกิน 3–4 สัปดาห์ ตามอุณหภูมิ–ความชื้น
ความเสียหายและความเสี่ยง
- โดยตรง: ใบซีดเป็นแต้ม/ริ้ว เสียการสังเคราะห์แสง ยอดอ่อนชะงัก ต้นแคระแกร็นเมื่อระบาดช่วงต้นฤดู
- การแพร่เชื้อ: เพลี้ยจักจั่นสีเขียวบางชนิดเป็น พาหะเชิงชีวภาพของเชื้อไวรัสข้าวบางชนิด ในพื้นที่ที่มีแหล่งเชื้อและพืชอาศัยร่วม (จึงต้องเน้นสุขอนามัยแปลงและวัชพืชขอบคันนา)
- การกระจาย: บินไกลหลายกิโลเมตร ทำให้เกิดการระบาดข้ามแปลงได้ง่าย หากแปลงข้างเคียงบริหารจัดการต่างจังหวะ
แผนควบคุมแบบบูรณาการ (IPM) — ตรงจุด ยั่งยืน
1) Inspect & Monitor — สำรวจให้เจอก่อนปะทุ
- สวิงกวาดใบ 10–20 ครั้ง/จุด × 5–10 จุด/แปลง (สัปดาห์ละครั้งในช่วงเสี่ยง)
- เปิดใบ–กาบใบชั้นกลางดู ไข่/ตัวอ่อน และ ใบซีดเป็นจุด
- บันทึกแนวโน้มรายสัปดาห์ (จำนวนต่อสวิง/ใบ, ระยะการเจริญ)
2) Cultural — ปรับระบบเพาะปลูกลดแรงระบาด
- ปลูกพร้อมกัน (synchrony) ในชุมชนเพื่อลดการอพยพระหว่างแปลง
- กำจัดวัชพืชตระกูลหญ้าขอบคันนา และ ต้นข้าวอาสา ที่เป็นแหล่งพักตัว/แหล่งเชื้อ
- ใส่ไนโตรเจนพอดี ไม่เร่งใบอ่อนจนดึงดูดเพลี้ย
- ดูแล ระดับน้ำ ให้เหมาะสม ลดความเครียดพืชและช่วยให้ผู้ล่าทำงานสะดวก
3) Biological — ใช้ “ผู้ช่วยธรรมชาติ”
- มวนเขียวดูดไข่ (Cyrtorhinus lividipennis), แมงมุมสุนัขป่า, ตัวเบียนไข่–ตัวอ่อน หลายชนิดในนาข้าว
- เลี่ยงสารออกฤทธิ์กว้าง โดยเฉพาะช่วงต้นฤดู/พบผู้ล่าจำนวนมาก เพื่อเกื้อหนุนประชากรธรรมชาติ
4) Mechanical/Physical — เฝ้าระวังเสริม
- กับดักสี/ไฟ ใช้เพื่อ monitoring แนวโน้มการบินเข้า มากกว่าควบคุมโดยตรง
- บันทึกข้อมูลคู่กับผลสวิงกวาดใบ เพื่อตัดสินใจร่วมกัน
5) Chemical — ใช้เท่าที่จำเป็นและแม่นยำ
- หลีกเลี่ยงการพ่น แบบป้องกันล่วงหน้า (prophylactic)
- หาก แนวโน้มพุ่งต่อเนื่อง และเกิดความเสียหายจริง ให้ใช้สาร ออกฤทธิ์จำเพาะ ต่อเพลี้ยจักจั่น เน้น พ่นเฉพาะจุด–เฉพาะเวลา (ระยะตัวอ่อน) และ สลับกลไกออกฤทธิ์ (MoA rotation)
- หลังควบคุม กลับมาเน้นการอนุรักษ์ผู้ล่าและสุขอนามัยแปลง
SOP ภาคสนาม (เช็กลิสต์ 7 ข้อ)
- ทำแผนที่จุดเสี่ยง (ขอบคันนา–ชายน้ำ–จุดใบซีด)
- สุ่มสวิงกวาดใบ + เปิดกาบใบหาไข่/นิมฟ์ ทุกสัปดาห์
- กำจัดวัชพืชตระกูลหญ้า–ต้นข้าวอาสา
- บริหาร N อย่างพอดี (แบ่งใส่–ไม่เร่งใบอ่อนเกิน)
- งดสารกว้างขวางเมื่อพบผู้ล่าสูง
- เมื่อต้องพ่น เลือกสารจำเพาะ พ่นจุดระบาด และสลับ MoA
- บันทึกผลก่อน–หลัง 7 วัน เพื่อตัดสินใจรอบถัดไป
FAQ 3 คำถามยอดฮิต ของ เพลี้ยจักจั่นสีเขียว (Nephotettix nigropictus)
คำถามที่ 1 เพลี้ยจักจั่นสีเขียว “พาเชื้อไวรัสข้าว” ไหม—กันยังไงแบบไม่พึ่งสาร?
ใช่ครับ กลุ่ม Nephotettix เป็นพาหะสำคัญของ “ไวรัสตังโกร” (rice tungro virus complex: RTBV/RTSV) ในหลายประเทศเอเชีย จึงควรโฟกัสที่ ตัดแหล่งเชื้อ + กันแมลงเข้าถึงต้นอ่อน เป็นหลัก
ทำทันที (IPM 4 ข้อ)
- สุขอนามัยแปลง: กำจัดวัชพืชตระกูลหญ้า/ต้นข้าวอาสา—แหล่งพักเชื้อและแมลง.
- ปลูกร่วมเวลา (synchrony): ลดการอพยพระหว่างแปลง.
- หนุนผู้ล่า: รักษาแมงมุมสุนัขป่า/มวนเขียวดูดไข่ เลี่ยงสารออกฤทธิ์กว้างช่วงต้นฤดู.
- พ่นเมื่อจำเป็นจริง: ใช้สารออกฤทธิ์จำเพาะ “เฉพาะจุด–ช่วงตัวอ่อน” และสลับ MoA พร้อมเฝ้าระวังผล.
คำถามที่ 2 วงจรชีวิต “เร็วแค่ไหน”—ถ้าเห็นวันนี้ อีกกี่วันจะปะทุ?
วงจรรวม ประมาณ 3–4 สัปดาห์ (ขึ้นกับอุณหภูมิ/ความชื้น): ไข่ ~6–7 วัน → ตัวอ่อนลอกคราบ 4–5 ครั้ง ~2 สัปดาห์ → ตัวเต็มวัยอยู่ ~2–4 สัปดาห์ และบินกระจายได้ดี จึงเพิ่มประชากรรวดเร็วในสภาพอุ่นชื้น.
เช็กเร็วในแปลง
- เปิดดู กาบใบ/เส้นกลางใบ หาไข่ที่ฝังเป็นแนว
- สวิงกวาดใบดูแนวโน้มตัวอ่อนทุกสัปดาห์ (10–20 กวาด/จุด) แล้วปรับแผนตามข้อมูล.
คำถามที่ 3 บินไกลไหม—แปลงข้างๆ ระบาด เราจะโดนด้วยหรือเปล่า?
เพลี้ยจักจั่นและเพลี้ยกระโดดในนาข้าวมี ศักยภาพอพยพระยะไกลตามลม ในระดับภูมิภาค (มีหลักฐานชัดในกลุ่มเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาล และรายงานการย้ายถิ่นในกลุ่มใบจักจั่น) จึงมักเห็นการระบาด “ข้ามแปลง” ได้เมื่อจังหวะเพาะปลูกต่างกัน. PMC+2James Litsinger+2
รับมือแบบพื้นที่
- ปลูกร่วมกำหนด ในชุมชน + กำจัดวัชพืชขอบคันนา พร้อมกัน
- ใช้กับดักสี/ไฟสำหรับ ติดตามการบินเข้า ควบคู่สวิงกวาดใบ เพื่อกัดจังหวะก่อนปะทุ.