English
Chinese
Japanese

แมลงหวี่ขน (Drain fly) คืออะไร? อันตรายไหม & วิธีกำจัดแบบยั่งยืน

แมลงหวี่ขน (Psychoda sp.) คืออะไร? พบเจอบ่อยในห้องน้ำ

แมลงหวี่ขน Psychoda sp. ลำตัวปกคลุมด้วยขน ปีกเรียวแหลม พบในห้องน้ำ

เคยเห็นแมลงตัวเล็ก ปีกฟูคล้ายผีเสื้อ บินวนแถวท่อน้ำทิ้งหรือผนังห้องน้ำไหม? นั่นคือ แมลงหวี่ขน หรือ Moth fly / Drain fly กลุ่มแมลงชี้วัดความชื้น–คราบโคลนชีวภาพ (biofilm) มากกว่าจะเป็นพาหะโรคโดยตรง แต่ถ้าขึ้นเยอะ ก็สะท้อนปัญหาความสะอาดและงานบำรุงรักษาท่อครับ

จัดหมวดหมู่ทางวิทยาศาสตร์ (Taxonomy)

  • ชื่อวิทยาศาสตร์: Psychoda sp.
  • ชั้น (Class): Insecta
  • อันดับ (Order): Diptera
  • วงศ์ (Family): Psychodidae (แก้สะกดให้ถูกต้องจาก “Psychodidoe”)

ลักษณะจำแนกภาคสนาม (Field ID)

  • ขนาดเล็ก ปีกกว้าง ~2–4 มม. ลำตัวสั้น ขนแน่นทั่วลำตัวและปีก ดู “ฟูๆ” คล้ายผีเสื้อจิ๋ว
  • สีเทา–น้ำตาล ลวดลายละเอียดจากขนปกคลุม
  • ท่าทาง เกาะผนังนิ่งๆ บินระยะสั้นๆ เป็นช่วง ๆ
  • ท่าพักปีก กางเป็นรูปหลังคาเหนือลำตัว
  • แหล่งพบ พื้นที่ชื้น อับลม มีคราบโคลนชีวภาพ: ท่อระบายน้ำ อ่างล้างมือ รางดักไขมัน หลุมบ่อพัก ฯลฯ

แยกจาก “แมลงหวี่ผลไม้ / ยุงรำคาญ” อย่างไร?

คุณลักษณะแมลงหวี่ขน (Psychodidae)แมลงหวี่ผลไม้ (Drosophilidae)ยุงรำคาญ (Culicidae)
โครงสร้างปีก/ขน ปีก–ลำตัวมีขนแน่น ฟู ปีกใส ลำตัวเรียบกว่า ปากแทงดูด ยาว
พฤติกรรม เกาะผนัง/ท่อชื้น บินสั้น ๆ วนแหล่งผลไม้/ขยะอินทรีย์ ตามคนเพื่อดูดเลือด (ตัวเมียบางชนิด)
ความเสี่ยง รบกวน–ชี้ปัญหาความสะอาด รบกวน–ปนเปื้อนอาหาร เสี่ยงโรคจากยุงบางชนิด

วงจรชีวิต (Life Cycle) — เร็วเมื่อชื้นและมีอาหาร

ระยะเวลาจริงแปรผันตามอุณหภูมิ–ความชื้นและอาหารในคราบ biofilm

  • ไข่: ~48 ชั่วโมง (วางครั้งละ ~30–100 ฟอง)
  • ตัวอ่อน: ~9–15 วัน (กินคราบโคลนชีวภาพ/อินทรียวัตถุในท่อ ระบายน้ำ)
  • ดักแด้: ~20–40 ชั่วโมง (ราว 1–2 วัน)
  • ตัวเต็มวัย: โดยเฉลี่ย 2–3 สัปดาห์ (ไม่กัด ไม่ดูดเลือด)

อยู่ที่ไหน? อันตรายไหม?

  • ตัวเต็มวัย ชอบบริเวณห้องน้ำ ท่อระบายน้ำ รางน้ำ อ่างล้าง–พื้นที่เปียก
  • ตัวอ่อน อยู่ในคราบสกปรก/เลน–โคลนอินทรีย์ในท่อ ดักไขมัน หลุมบ่อพัก
  • ความเสี่ยง: โดยทั่วไป ไม่ใช่พาหะโรคหลัก แต่ถ้าจำนวนมากจะ รบกวน/กระทบภาพลักษณ์สุขอนามัย และอาจพาเชื้อปนเปื้อนเชิงกล (ติดมากับลำตัว) ลงบนพื้น/ผนังได้ จึงควรควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์

แผนควบคุมแบบบูรณาการ (IPM) — ตัดที่ “สาเหตุ” ไม่ใช่แค่ตัวบิน

1) Inspect — สำรวจแหล่งกำเนิด

  • ทำแผนที่ ท่อ/สะดืออ่าง/พื้นระบายน้ำ ที่มีคราบดำ–เมือก
  • เปิดฝาบ่อพัก/ดักไขมัน ตรวจเลนหนา–กลิ่นแรง
  • เช็ก น้ำขัง/พื้นเอียง ที่ทำให้ระบายน้ำช้า

2) Sanitation — กำจัด biofilm ให้ถึงราก

  • แปรง/ขัด ผนังท่อ–คอห่าน–ตะแกรง ด้วยน้ำยาทำความสะอาดที่สลายคราบได้
  • ใช้ เอนไซม์/แบคทีเรียย่อยอินทรีย์ ตามฉลาก เพื่อลดอาหารของตัวอ่อน
  • เท น้ำร้อน ไล่คราบ (ระวังวัสดุท่อ/ซิลิโคน) ทำสัปดาห์ละ 1–2 ครั้ง
  • ห้ามผสมสารเคมีสุ่มสี่สุ่มห้า (เช่น ผสมคลอรีนกับกรด/แอมโมเนีย) เสี่ยงการเกิดแก๊สอันตราย

3) Exclusion — ป้องกันการฟักขึ้นมาด้านบน

  • ปิดฝาท่อ/ใช้ฝาตะแกรงที่มี ตาข่ายละเอียด
  • ซีลรอยแตกรั่วรอบสะดืออ่างและพื้นระบายน้ำ
  • ปรับ ลมถ่ายเท–ลดความชื้น ให้ผนังแห้งไว

4) Monitoring — เฝ้าระวังและบันทึกผล

  • ติด แผ่นกาวดักแมลง ใกล้ท่อ/ผนังเพื่อติดตามแนวโน้ม (เปลี่ยนทุก 4–6 สัปดาห์)
  • ถ่ายรูป–นับจำนวนรายสัปดาห์ เพื่อประเมินว่ามาตรการได้ผลหรือไม่

5) Targeted Control — เมื่อยังพบปริมาณมาก

  • ใช้สารกำจัดลูกน้ำ/ตัวอ่อนในท่อ เฉพาะสูตรสำหรับงานสุขาภิบาล และตามฉลากอย่างเคร่งครัด
  • หลีกเลี่ยงการพ่นละอองสารในพื้นที่ปิด (ห้องน้ำเล็ก/ไม่มีลม) และ ไม่พึ่งแต่การฉีดตัวบิน เพราะไม่แก้ต้นเหตุ

“ล้างท่อไล่แมลงหวีขน” 15–20 นาที/จุด (How-to ย่อ)

  1. ใส่ถุงมือ–แว่นตานิรภัย, เปิดพัดลมระบายอากาศ
  2. ยกตะแกรง–ดึงเศษผม/คราบหยาบทิ้ง
  3. ขัด คอห่าน/ผนังท่อ ด้วยแปรงยาว + น้ำยาทำความสะอาด
  4. เทน้ำร้อน (ระวังวัสดุ) แล้วตามด้วย เอนไซม์/ไบโอคลีนเนอร์ ตามฉลาก
  5. ปิดฝา–ติดแผ่นกาวใกล้จุดนั้น บันทึกวันที่/จำนวนแมลงที่พบ

เวอร์ชัน “บ้าน” vs “โรงแรม/ร้านอาหาร/โรงงาน”

  • บ้าน/คอนโด: โฟกัสท่อห้องน้ำ–อ่างล้างหน้า–ท่อซิงก์ครัว จัดล้างท่ออาทิตย์ละครั้ง
  • โรงแรม/ร้านอาหาร: เพิ่มรอบล้าง ดักไขมัน–บ่อพัก วางแผน PM รายสัปดาห์, บันทึก KPI (จำนวน/แผ่นกาว)
  • โรงงานอาหาร/ยา: ทำแผนผังจุดเสี่ยง, กำหนด SOP + Verification (รูปก่อน–หลัง/ค่าความชื้นพื้น) เชื่อมกับระบบ GMP/HACCP
 


สอบถามข้อมูลเพิ่มเติม
โทรศัพท์ :
 02-374-7118-902-377-958002-377-248802-375-1995
Hotline : 081-421-8517081-905-6566

     

FAQ 3 คำถามยอดฮิต ของ แมลงหวี่ขน (Psychoda sp.) 

คำถามที่ 1 “แมลงหวี่ขน” อันตรายไหม—กัด/แพร่โรคหรือเปล่า?

โดยทั่วไป ไม่กัด ไม่ดูดเลือด และมักเป็น ปัญหารบกวนภาพลักษณ์ มากกว่าความเสี่ยงสุขภาพโดยตรง แต่ถ้าขึ้นจำนวนมากอาจเกิด การปนเปื้อนเชิงกล (เชื้อแบคทีเรียติดมากับลำตัวจากท่อสกปรก) และซากจำนวนมากอาจเป็น สารก่อภูมิแพ้ ได้ จึงควรจัดการแหล่งเพาะพันธุ์ให้สะอาดเสมอ

คำถามที่ 2 มาจากไหน—ทำไมชอบโผล่แถวท่อ? วงจรชีวิตเป็นอย่างไร?

ต้นเหตุคือคราบโคลนชีวภาพ (biofilm) ในท่อ/ดักไขมัน/บ่อพัก ตัวอ่อนอยู่และกินใน “เลน–เมือกอินทรีย์” เหล่านี้ ส่วน ตัวเต็มวัย บินออกมาพักบนผนังใกล้จุดชื้น วงจรชีวิตตั้งแต่ไข่→ตัวอ่อน→ดักแด้→ตัวเต็มวัยมักจบใน ~1–3 สัปดาห์ (แปรผันตามอุณหภูมิ/อาหาร)

เกร็ดสังเกต

  • วางไข่บนฟิล์มเมือกในท่อ/คอห่าน, ตัวอ่อนกินแบคทีเรีย-สาหร่ายในคราบเลน, ระยะดักแด้สั้น (ราว 1–2 วัน); ตัวเต็มวัยอยู่ได้หลายวันถึงเป็นสัปดาห์ถ้ามีแหล่งน้ำหวาน/คาร์โบไฮเดรต

คำถามที่ 3 กำจัดแมลงหวี่ขนให้ได้ผลแบบมืออาชีพ (บ้าน/โรงแรม/โรงงาน) ทำอย่างไร?

หลัก IPM ทีละขั้น (แก้ที่ “สาเหตุ” ไม่ใช่แค่ตัวบิน)

  • ล้างท่อ–ตัดอาหารตัวอ่อน: ขัดคอห่าน/ผนังท่อให้หลุด คราบเมือก (ใช้แปรงยาว/เอนไซม์หรือไบโอคลีนเนอร์ตามฉลาก); ราดน้ำร้อนช่วยได้ชั่วคราว อย่าเทสารกำจัดแมลงลงท่อ เพราะไม่ได้แก้รังและเสี่ยงระบบท่อ
  • ควบคุมทางเข้า/ความชื้น: ซีลฝาท่อ/ตะแกรงละเอียด ปรับลมถ่ายเทให้พื้นแห้งไว ลดจุดชื้นอับที่ผนังและพื้น
  • เฝ้าระวัง: ติดแผ่นกาวใกล้ท่อ/ผนัง เปลี่ยนทุก 4–6 สัปดาห์ บันทึกแนวโน้มเพื่อตั้งรอบทำความสะอาด
  • กรณีรุนแรง: พิจารณาสารเฉพาะในท่อ/สูตรสุขาภิบาลตามฉลาก หรือให้ผู้รับใบอนุญาตดำเนินการ—หลีกเลี่ยงการพ่นละอองในพื้นที่ปิด

แบบฟอร์มติดต่อกลับ

Visitors: 541,136